اثر مقایسه ای عصاره ی میوه ی سپستان و دانه ی شنبلیله بر نفروپاتی رت های دیابتی

دیابت قندی شایع ترین بیماری غدد درون ریز است و مهمترین بیماری متابولیک در انسان محسوب می شود. به دلیل تولید رادیکال های آزاد در اندام های مختلف آسیب ایجاد می کند. نفروپاتی دیابتی عارضه ی همه ی انواع دیابت ، اعم از تیپ یک و تیپ دو و نیز انواع ژنتیکی می-باشد. گیاهان دارویی که در درمان دیابت کاربرد دارند موجب کاهش عوارض دیابت می شوند و به دلیل اثرات منفی کمتر و قیمت نازل نسبت به دارو های تجاری از محبوبیت بیشتری برخوردارند. شنبلیله جزئی از خانواده ی لگومیناسه (leguminosae ) می باشد، شنبلیله یکی از گیاهانی است که به صورت گسترده ای در درمان انواع بیماری های مزمن در گذشته مورد استفاده بوده است. گیاه سپستان که گیاهی از خانواده (boraginaceae) است. فلاونوئید ها و فنل ها عمده ترین ترکیبات موثره در سپستان و شنبلیله هستند. اثر کاهنده این دو گیاه دارویی در تحقیقات مورد تایید قرار گرفته است اما اثربخشی این دو گیاه دارویی بر روی آسیب های کلیوی دیابت جای سوال دارد. در این تحقیق به منظور بررسی اثرات حفاظتی تخم گیاه شنبلیله و میوه گیاه سپستان بر روی نفروپاتی دیابتی 48 رت نژاد ویستار به چهار گروه 12تایی تقسیم شدند. گروه-های دیابتی با تزریق داخل صفاقی آلوکسان به میزان 120 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی دیابتی شدند. به گروه های شاهد دیابتی و شاهد غیر دیابتی نرمال سالین خورانده شد و به گروه های تیمار به ترتیب عصاره آبی شنبلیله به میزان 870 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، عصاره آبی سپستان به میزان 500 میلی گرم بر کیلوگرم خورانده شد. خوراندن عصاره ها از طریق گاواژ کردن بود که 28 روز ادامه پیدا کرد. وزن رت ها در سه مرحله قبل از تزریق آلوکسان، دوهفته بعد از تزریق و در زمان قبل از آسان کشی اندازه گیری شد. در پایان پس از خون گیری از قلب آسان کشی شدند و نفرکتومی صورت گرفت و بعد از پاساژ بافت برش های 4 میکرونی از قسمت های مختلف کلیه تهیه شد. میزان اوره و کراتینین سرم رت ها اندازه گیری گردید. با توجه به نتایج حاصل شده ، عصاره آبی میوه سپستان و دانه شنبلیله موجب کاهش عوارض کلیوی دیابت می شوند.